Na podstawie danych uzyskanych z doświadczeń polowych z lat 1981-1997, przeprowadzonych w czterech rejonach różniących się warunkami glebowymi i opadowymi, analizowano wysokość plonu ziarna owsa i jego komponentów struktury. Wysoki plon ziarna uzyskano w średnich warunkach glebowych i dobrych opadowych (rejon podgórski), co wskazuje na ich współdziałanie w kształtowaniu produktywności owsa. W tych warunkach siedliskowych plon i jego elementy struktury odznaczały się stosunkowo małą zmiennością (CV= od 5,8 do 13,8%). Na glebach lekkich i przy niewystarczających opadach plon ziarna był najniższy (2,5 t/ha), aczkolwiek pozostawał na poziomie plonowania uzyskanego w rejonie górskim, gdzie opady były dwukrotnie wyższe. Wskazuje to na bardzo dobre przystosowanie się tego gatunku do niesprzyjających warunków siedliska. W oparciu o metodę regresji wielokrotnej oszacowano indywidualny wkład komponentów struktury w kształtowaniu plonu. W dobrych warunkach siedliskowych plon ziarna owsa determinowało głównie zagęszczenie wiech na m² (89% dla serii B). W warunkach gleb słabych (seria D) plon ziarna determinowała liczba ziarn w wiesze, natomiast w rejonie górskim duży udział w tworzeniu plonu miały wszystkie komponenty.