Materiał doświadczalny stanowiły buhajki rasy hereford (14 szt.) i limousine (11 szt.) żywione kiszonką z kukurydzy, bądź kiszonką z traw jako paszami podstawowymi w dawkach pokarmowych. Po zakończonym opasie (420 ± 7 dni) buhajki ubijano w zakładach mięsnych. Po 24 h post mortem z prawych półtusz pobierano próbki dwóch mięśni – najdłuższego grzbietu (m. longissimus – LD) i półścięgnistego (m. semitendinosus – ST), w których analizowano pH i teksturę mięsa. Stwierdzono, że buhajki rasy limousine miały większą masę przedubojową i wskaźnik wydajności rzeźnej, a ich tusze oraz tusze buhajków żywionych kiszonką z kukurydzy zaliczono do wyższych klas uformowania i otłuszczenia w systemie EUROP. Ponadto stwierdzono, że mięso tych buhajków miało wyższe wartości pH₄₈, co wynikało z większej częstotliwości występowania u nich mięsa DFD. W badaniach odnotowano istotny wpływ rasy i zastosowanej diety na parametry tekstury mięsa. Mięso buhajków rasy limousine (mięsień LD i ST) charakteryzowało się mniejszą sprężystością oraz większą twardością, gumowatością, żuwalnością i siłą cięcia (mięsień LD). W obrębie grup żywieniowych stwierdzono niższą średnią wartość siły cięcia oraz większą twardość i gumowatość próbek mięśni ST oraz większą sprężystość mięśni LD pochodzących z tusz buhajków żywionych kiszonką z kukurydzy.