Materiałem badawczym było ziarno pszenicy zaklasyfikowane do różnych klas jakości (A, B lub C), uprawiane w latach 1998-1999. Oznaczono w nim zawartość białka i glutenu mokrego, po czym z mąki wypieczono chleb. Po wyodrębnieniu skrobi z mąki, została ona przebadana pod względem: zawartości amylozy i fosforu oraz wyznaczono ich charakterystykę pęcznienia i kleikowania. Stwierdzono, że pod względem przebadanych właściwości skrobie z odmian pszenic, należących do jednej klasy, znacznie różnią się właściwościami. Stwierdzono z całą pewnością, że wysoka temperatura kleikowania skrobi wpływa korzystnie na objętość wypieczonego chleba.