Ekspandowanie kwaśnej skrobi tapiokowej pozwala otrzymywać bezglutenowe ciasto biszkoptowe bez potrzeby stosowania ekstruzji, proszku do pieczenia lub drożdży. Efekt ten osiąga się prowadząc fermentację mlekową skrobi i suszenie sfermentowanego produktu w słońcu. Obserwowane zmiany właściwości chemicznych, zachodzące w trakcie tego procesu, przypisuje się fotoutlenianiu. W celu potwierdzenia tego poglądu porównano właściwości skrobi tapiokowej utlenionej KMnO₄, a następnie zakwaszanej kwasem mlekowym (LAC) lub cytrynowym (CIT), ze skrobią natywną (NAT), skrobią traktowaną kwasem mlekowym, a następnie suszoną w suszarce (LACOV) i w słońcu (LACSLIN) oraz handlową skrobią fermentowaną (SOUR). Okazało się, że w przeciwieństwie do skrobi NAT i LACOV, skrobie LAC i CIT oraz LACSLTN i SOUR nadają się do wypieków. Skrobie utleniane posiadały większą liczbę grup karboksylowych (1600 cm^-1). Na podstawie zmian intensywności tego pasma można było przeprowadzić interpretacje skutków utlenienia, posługując się analizą głównego składnika (PCA). Zmiany zachodzące w intensywności pasma przy 1600 i 1060 cm^-1 zależały liniowo od stopnia eskpandowania. Na podstawie nachylenia korelacji przypuszcza się, że degradacyjne utlenianie zachodzi pomiędzy Cl i O5 jednostek glukozowych.