ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość

Żywność. NAUKA. Technologia. Jakość

Żywność. Nauka. TECHNOLOGIA. Jakość

Żywność. Nauka. Technologia. JAKOŚĆ

Żywność. Nauka. Technologia. JAKOŚĆ ISSN (wersja drukowana)

Autorzy

WŁADYSŁAW MYJAK

Tytuł

Próby określenia zmian fizykochemicznych skór bydlęcych w procesach warsztatu mokrego

Streszczenie

Obiektem badań były skóry bydlęce ze zwierząt rasy nizinnej czarno-białej poddane wyprawie. W pracy określono zmiany w składzie białkowym skór bydlęcych zachodzące w poszczególnych etapach tego procesu. W skórach oznaczono zawartość: suchej masy, białka ogółem, kolagenu, sumy białek wymywalnych ze skóry, tłuszczu niezwiązanego, składników mineralnych oraz zmierzono temperaturę skurczu. Stwierdzono, że procesy warsztatu mokrego spowodowały duże zmiany ilościowe w białkach skóry bydlęcej. Największy ich ubytek następował podczas wapnienia i wytrawy. Zaobserwowano wyraźny wpływ składników wapnicy na skład skóry: wraz ze wzrostem stężenia Na2S wzrastała ilość kolagenu przechodzącego do roztworu. Stężenie 0,12% Na2S w kąpieli wapniącej było krytyczną wartością, po przekroczeniu której następowała drastyczna degradacja białka. Kolagen skóry bydlęcej był bardziej odporny na działanie Ca(OH)2 niż Na2S. Temperatura wapnienia wpływała znacząco na zawartość białek wymywalnych w kąpieli, dlatego nie powinna przekraczać 30ºC. Stwierdzono ścisły związek pomiędzy temperaturą skurczu a ilością kolagenu – wraz ze zmniejszaniem zawartości kolagenu w skórze, w poszczególnych procesach warsztatu mokrego następowało obniżenie temperatury skurczu. Reasumując, można stwierdzić, że procesy warsztatu mokrego, przygotowujące skór do garbowania, powodują procentowy wzrost udziału kolagenu w białku ogółem o ok. 14%, co tłumaczy wzrost reaktywności skóry wapnionej do garbników mineralnych.

Słowa kluczowe

skóry bydlęce, warsztat mokry, wyprawa skór, kolagen

Do pobrania