Materiał doświadczalny stanowiło 30 mięśni longissimus lumborum i 30 mięśni semimembranosus pobranych ze świń rasy puławskiej z 2 równolicznych grup żywieniowych (I, II). Zwierzęta grupy I (kontrolnej) żywione były mieszanką zawierającą jęczmień, pszenżyto, poekstrakcyjną śrutę sojową i dodatki mineralno-witaminowe, natomiast tuczniki grupy doświadczalnej otrzymywały mieszankę, do której wprowadzono 10 % nasion bobiku niskotaninowego w miejsce części poekstrakcyjnej śruty sojowej. Zastąpienie w mieszance części sojowej śruty poekstrakcyjnej śrutą z bobiku nie miało statystycznie istotnego (p ≥ 0,05) wpływu na zawartość składników podstawowych i związków mineralnych oraz na udział nasyconych i nienasyconych kwasów tłuszczowych w lipidach obu analizowanych mięśni. Wpłynęło jednak istotnie (p ≤ 0,05) na zwiększenie w mięśniach longissimus lumborum i semimembranosus tuczników z grupy II zawartości kwasu α-linolenowego odpowiednio: o 0,02 i 0,01 % oraz dihomo-γ-linolenowego – o 0,18 i 0,05 %. Zastosowany skład mieszanki paszowej dla świń rasy puławskiej nie miał wpływu na odczyn mięśni (pH₁ i pH₂₄) oraz wodochłonność i parametry barwy L* i b* obydwu mięśni. Mięśnie świń doświadczalnych cechowały się większym nasyceniem barwy czerwonej (a*), aczkolwiek różnica jako statystycznie istotna (p ≤ 0,05) została potwierdzona tylko w przypadku m. longissimus lumborum. Mięśnie longissimus lumborum i semimembranosus świń otrzymujących mieszankę z bobikiem charakteryzowały się istotnie (p ≤ 0,05) mniejszym wyciekiem naturalnym (odpowiednio: o ok. 20 % i o ok. 10 %) oraz lepszymi walorami smakowymi, w szczególności wyróżnikami tekstury – soczystością i kruchością.