Celem pracy było określenie wpływu dodatku magnezu w postaci soli MgCl₂·6H₂O do podłoży hodowlanych, na wzrost inoculum i właściwości fermentacyjne drożdży piwowarskich Saccharomyces cerevisiae, szczep nr 1 pochodzący z kolekcji własnej. Do hodowli inoculum zastosowano dwa podłoża: YPG jako kontrolne i brzeczkę słodową, które wzbogacono w 1,25 g Mg/dm³. Hodowle prowadzono metodami: a) stacjonarną – 48 h b) z napowietrzaniem przez 24 i 48 h; c) z napowietrzaniem przez 24 h i następnie 24 h bez napowietrzania; w temp. 28^oC i pH 5,0 (YPG) oraz 5,5 (brzeczka). Jak wykazano we wcześniejszych badaniach, metodą stacjonarną uzyskiwano bardzo dobre wyniki wiązania magnezu przez komórki, przy jednoczesnym niskim przyroście biomasy drożdży. Stwierdzono, że niezależnie od rodzaju podłoża, wzbogacenie w magnez stymulowało wzrost i produkcję biomasy drożdży, przy czym plon biomasy był wyższy na podłożu YPG w porównaniu z brzeczką. Ponadto magnez był lepiej wiązany przez komórki w hodowli inoculum na podłożu YPG. Użycie do fermentacji inoculum hodowlanego na brzeczce pozwoliło na uzyskanie wyższego odfermentowania, przy czym wzbogacenie w magnez nie miało istotnego znaczenia.