Wprowadzenie. Miód jest produktem naturalnym, którego jakość odgrywa istotne znaczenie w kształtowaniu jego cech prozdrowotnych. Do tych właściwości można zaliczyć: odżywcze, przeciwalergiczne, neuroprotekcyjne, kardioprotekcyjne, prebiotyczne, probiotyczne, przeciwutleniające, bakteriobójcze i wirusobójcze działanie. Jakość miodu zależy od wielu czynników, takich jak: pochodzenie i rodzaj pożytku, czynniki środowiskowe (umiejscowienie pasieki, klimat, pogoda, obecność środków ochrony roślin i zanieczyszczeń środowiska) oraz czynniki zależne od pszczelarza (temperatura i forma rozlewu, sposób utrzymania pszczół). Celem niniejszych badań była ocena jakości, w tym właściwości przeciwutleniających, miodów  pochodzących z terenów zurbanizowanych. Postawiono hipotezę, iż miody z terenów miejskich nie ustępują jakości tym z terenów rolniczych lub leśnych. W niniejszej pracy oceniono jakość 35 próbek miodów pochodzących z trenów zurbanizowanych z całej Polski, pod kątem parametrów fizykochemicznych (zawartość: wody, cukrów, sacharozy, 5-HMF, poziom: kwasowości, liczby diastazowej) oraz parametrów barwy. Dodatkowo określono potencjał przeciwutleniający tj. aktywność przeciwrodnikową (DPPH^●) oraz całkowitą zawartość polifenoli (TP).
Wyniki i wnioski. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że wszystkie wyróżniki jakości badanych miodów spełniają wymagania określone w obowiązujących aktach prawnych.  Jedynie zawartość substancji nierozpuszczalnych w wodzie okazała się być zbyt wysoka. Ich aktywność antyoksydacyjna, definiowana jako całkowita zawartość polifenoli i zdolność do  wychwytywania rodników DPPH^●, jest charakterystyczna dla miodów jasnych. Można więc wnioskować, iż badane miody z terenów zurbanizowanych charakteryzowały się jakością, a także  właściwościami przeciwutleniającymi nieodbiegającymi od polskich miodów pochodzących z terenów rolniczych.