Teksty prawne, w tym przepisy polskiego i unijnego prawa żywnościowego, powinny charakteryzować się jasnością i jednoznacznością, tak by ich wykładnia nie sprawiała większych trudności i prowadziła do wiarygodnego wyniku. Jedną z podstawowych technik prawodawczych prowadzących do tego celu jest formułowanie definicji legalnych. Za ich pomocą prawodawca narzuca dokładne znaczenie definiowanych terminów, aby nie prowadziły do błędnej interpretacji przepisów prawnych. Definicje legalne formułuje się, jeśli termin jest wieloznaczny, nieostry, nie jest powszechnie zrozumiały lub trzeba nadać mu nowe znaczenie. Ze względu na formę można wyróżnić definicje wyraźne i kontekstowe. Definicje wyraźne, szczególnie jeżeli są liczne, często są grupowane w tzw. słowniczki aktów prawnych, co nie wyklucza, że zarówno definicje wyraźne, jak i kontekstowe mogą być ponadto zlokalizowane poza tymi słowniczkami. W obowiązującym w Polsce prawie żywnościowym, składającym się z polskich i unijnych aktów prawnych, w celu osiągnięcia wspomnianej klarowności i jednoznaczności jego przepisów, wykorzystuje się wszystkie znane formy definiowania terminów.