ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość

Żywność. NAUKA. Technologia. Jakość

Żywność. Nauka. TECHNOLOGIA. Jakość

Żywność. Nauka. Technologia. JAKOŚĆ

Żywność. Nauka. Technologia. JAKOŚĆ ISSN (wersja drukowana)

Autorzy

DOROTA GAŁKOWSKA, KAROLINA PYCIA, KAMILA KAPUŚNIAK, LESŁAW JUSZCZAK

Tytuł

Zanieczyszczenia żywności – charakterystyka i regulacje prawne. Część I – Toksyny roślinne

Streszczenie

Wprowadzenie: Bezpieczeństwo zdrowotne żywności to ogół warunków, które muszą być spełniane, i działań, które muszą być podejmowane na wszystkich etapach produkcji żywności lub obrotu nią w celu zapewnienia zdrowia i życia człowieka. Bezpieczeństwo żywności jest gwarantowane poprzez odpowiednio kształtowane prawo żywnościowe, a polityka bezpieczeństwa żywności prowadzona przez instytucje Unii Europejskiej obejmuje wszystkie etapy łańcucha żywnościowego, od produkcji do konsumpcji, oraz gwarantuje jasność informacji na temat pochodzenia i składu żywności oraz jej oznakowania. Nie wszystkie zagrożenia mogą być jednak całkowicie wyeliminowane z żywności, dlatego ich pozostałości są ściśle regulowane prawnie. Kluczowym rozwiązaniem w tym obszarze było Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1881/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych. Ten akt prawny, wielokrotnie uzupełniany i nowelizowany, został zastąpiony przez Rozporządzenie Komisji (UE) 2023/915 z dnia 25 kwietnia 2023 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów niektórych zanieczyszczeń w żywności oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1881/2006. Celem pracy była charakterystyka toksyn roślinnych jako zanieczyszczeń w żywności, których najwyższe dopuszczalne poziomy ustalono nowelizacjami rozporządzenia WE 1881/2006 i zawarto je w obowiązującym rozporządzeniu UE 915/2023.
Wyniki i wnioski: Liczne nowelizacje rozporządzenia (WE) nr 1881/2006, a w konsekwencji Rozporządzenie Komisji (UE) 2023/915, wprowadziły najwyższe dopuszczalne poziomy dla następujących toksyn roślinnych: kwasu erukowego, alkaloidów tropanowych i pirolizydynowych oraz alkaloidów opium, cyjanowodoru i glikozydów cyjanogennych oraz ekwiwalentów delta-9-tetrahydrokannabinolu. Ze względu na potencjalne zagrożenie tymi substancjami ich najwyższe pozostałości w poszczególnych środkach spożywczych muszą być regulowane i monitorowane w ramach działań urzędowej kontroli żywności, a przy pozyskiwaniu surowców mogących zawierać tego typu substancje konieczne jest zachowanie odpowiednich zaleceń i dobrych praktyk.

Słowa kluczowe

bezpieczeństwo żywności, zanieczyszczenia żywności, toksyny roślinne

Do pobrania