Wprowadzenie. Przemysł przetwórstwa owocowo-warzywnego odgrywa kluczową rolę w przemyśle rolno-spożywczym. Obecnie duże ilości wyrzucanych owoców i odpadów przyciągają uwagę kilku sektorów na całym świecie, nie tylko ze względu na obawy związane z wpływem na środowisko, ale także ze względu na dużą zawartość składników odżywczych i związków bioaktywnych, jakie mogą dostarczyć te niejadalne części. W pracy przeanalizowano możliwość wykorzystania odpadów owocowych poprzez dodanie sproszkowanych skórek bananów i mandarynek (PP) do  produktów na bazie zbóż w celu wspierania zrównoważonego rozwoju i zdrowej diety. Skórki bananów i mandarynek przetworzono na proszek i dodano do babeczek i ciastek w stężeniach 3 %, 5 % i 8 %. Analizę próbek przeprowadzono w dniu przygotowania oraz po 1, 2, 3 i 5 dniach przechowywania.
Wyniki i wnioski. Kompleksowe analizy fizykochemiczne wykazały poprawę właściwości odżywczych i funkcjonalnych w porównaniu z próbkami kontrolnymi. W szczególności dodatek sproszkowanych skórek spowodował podniesienie wartości energetycznej, poprawę jakości odżywczej poprzez zwiększenie zawartości białka (do 12,8 %), tłuszczu całkowitego (do 7,84 %),  węglowodanów ogółem (do 11,4 %), popiołu całkowitego ( do 76,9 %), a całkowita zawartość witaminy C wzrosła aż 3,95-krotnie. Ponadto, proszek ze skórek owoców działał jako środek wiążący  wilgoć, zmniejszając zawartość wilgoci i aktywność wody, potencjalnie wydłużając okres przydatności produktu do spożycia. Proszek ze skórek mandarynki wywierał bardziej wyraźny wpływ na  właściwości fizykochemiczne w porównaniu do proszku ze skórek banana. Ponadto dodatek sproszkowanych skórek owoców znacznie podniósł poziom polifenoli, flawonoidów i aktywność  przeciwutleniającą, osiągając wartości aż 2,7-krotnie wyższe niż w próbkach kontrolnych. Oceny sensoryczne potwierdziły akceptację produktów, uzyskując ogólną ocenę jakości od 6,6 do 8,2 w 9-punktowej skali hedonicznej. Badanie to potwierdza przydatność proszku ze skórek owoców jako zrównoważonego składnika ograniczającego marnowanie żywności, przy jednoczesnej poprawie profilu odżywczego i funkcjonalności produktów na bazie zbóż.