ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość

Żywność. NAUKA. Technologia. Jakość

Żywność. Nauka. TECHNOLOGIA. Jakość

Żywność. Nauka. Technologia. JAKOŚĆ

Żywność. Nauka. Technologia. JAKOŚĆ ISSN (wersja drukowana)

Autorzy

BARBARA SOKOŁOWSKA, JOLANTA NIEZGODA, MARTA CHOTKIEWICZ

Tytuł

Wpływ nizyny i lizozymu na wzrost szczepów Alicyclobacillus acidoterrestris oraz możliwość zastosowania tych związków jako biokonserwantów w soku jabłkowym

Streszczenie

Acidotermofilne bakterie przetrwalnikujące Alicyclobacillus acidoterrestris są przyczyną psucia się pasteryzowanych soków owocowych i warzywnych. Sprawdzono skuteczność działania nizyny oraz lizozymu jako naturalnych konserwantów zapobiegających zepsuciu soku jabłkowego przez te drobnoustroje. Dla każdego z ośmiu badanych szczepów wyznaczono minimalne stężenie hamujące MIC (Minimal Inhibitory Concentration) nizyny oraz lizozymu w pożywce hodowlanej. MIC nizyny w odniesieniu do przetrwalników wynosiło od 100 IU/cmdo 1500 IU/cmpożywki, a w stosunku do form wegetatywnych od 50 IU/cm3 do 1250 IU/cmpożywki, w zależności od szczepu. Lizozym hamował kiełkowanie przetrwalników A. acidoterrestris przy stężeniach od 0,005 mg/cmdo 0,2 mg/cmpożywki, natomiast rozwój komórek wegetatywnych został zahamowany przy stężeniach od 0,05 mg/cmdo 0,2 mg/cmpożywki. Stwierdzono skuteczność nizyny, w stężeniach równych MIC, w próbach trwałościowych soku jabłkowego. Rozwój siedmiu badanych szczepów A. acidoterrestris został zahamowany w trakcie trwającej 28 dni inkubacji. Lizozym w stężeniach równych wartościom MIC zapewniał trwałość próbek soku jedynie w okresie 7 – 21 dni.

Słowa kluczowe

Alicyclobacillus acidoterrestris, sok jabłkowy, nizyna, lizozym

Do pobrania