ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość

Żywność. NAUKA. Technologia. Jakość

Żywność. Nauka. TECHNOLOGIA. Jakość

Żywność. Nauka. Technologia. JAKOŚĆ

Żywność. Nauka. Technologia. JAKOŚĆ ISSN (wersja drukowana)

Autorzy

S.R. ERLANDER

Tytuł

Biosynteza skrobi

Streszczenie

Przedstawiono dowód podtrzymujący sugestię (Erlander Enzymologia 1958, 19, 273-283), że glikogen jest niezbędnym związkiem pośrednim w syntezie skrobi. Jego synteza w specyficznych komórkach czasowo ustaje po około trzech dniach i uaktywniają się enzymy odcinające rozgałęzienia usuwając jego zewnętrzne łańcuchy A. Glikogen z częściowo usuniętymi odgałęzieniami stanowi amylopektynę, a odcięte łańcuchy ulegają degradacji przez syntazę rozpuszczalnej skrobi (SSS I i II) dając ADP-glukozę (ADPGlu), która jest jedynym źródłem glukozy przekształcanej w amylozę przez syntazę gałeczkowej skrobi związanej (GBSS). Dwa niezależne układy transportu cytosol/plastyd albo aktywują fosforylazę (z transportowanej ADPGlu) lub wspierającego układu SSS (z transportowanej Glu-6-Р). W syntezie glikogenu oba te systemy korzystają z fosforylazy ADPGlu. Liniowe łańcuchy amylopektyny pozbawione odgałęzień mają niewielki zakres rozrzutu rozmiarów wg Poissona, podczas gdy łańcuchy amylozy, polimeru z kondensacji A z B, mają bardzo zróżnicowane rozmiary. Zatem amyloza nie może być prekrsorem amylopektyny. Wewnętrzne, krótkie łańcuchy A znajdujące się przede wszystkim na 3 i 5 jednostkach glukozowych glikogenu odpowiadają za zamiany stosunku liczby łańcuchów A i B (A/B) i za powstawanie klasterów.

Do pobrania