Ekstrudaty ziemniaczane wyprodukowano w dwuślimakowym ekstruderze. Wpływ zmiennych procesu określono w stosunku do takich cech ekstrudatów jak: ekspansja, gęstość i siły ścinania. Siły ścinania i gęstość ekstrudowanych produktów skrobiowych były odwrotnie proporcjonalne do wartości ekspansji. Mikrostrukturę produktów ekstrudowanych badano w porozymetrze rtęciowym. Ogólna porowatość (porowatość wewnętrzna) była określona w relacji do fizycznych właściwości ekstrudatów. Ogólna porowatość zmniejszała się kiedy wzrastała ekspansja produktów. Wilgotność wsadu była szczególnym determinantem fizycznej wytrzymałości i powodowała zmiany liczby, wymiarów i rozmieszczenia porów. Rozmieszczenie wymiarów porów naturalnych próbek ekstrudatów pokazywało zróżnicowany charakter i wyróżniało ich porowatą strukturę. Względnie wysokie wartości porowatości wewnętrznej odnotowano w próbkach ekstrudatów naturalnych (14.42 %), a w próbkach o największej gęstości, porowatość wewnętrzna (4.30 %) była zbliżona do wartości próbek zmielonych (3.29 %).