W badaniach podjętych na terenie trzech gmin: Sanok, Zarszyn i Besko, w powiecie sanockim, analizowano w latach 2007 i 2008 produkcyjność owsa i jego mieszanki z jęczmieniem. Ocenie poddano komponenty struktury plonu oraz wybrane cechy morfologiczne roślin mające związek z plonowaniem. W każdym roku pobierano próby z 30 pól, charakterystycznych dla siewu czystego owsa i mieszanki. Plon ziarna z uprawy owsa w siewie i w mieszance nie różnił się w sposób statystycznie istotny. Obsada pędów generatywnych w mieszance była wyższa w porównaniu z siewem czystego owsa i zależała od miejsca uprawy (gminy). Owies uprawiany w mieszance charakteryzował się korzystniejszym wskaźnikiem plonowania z uwagi na krótszą słomę. Długość wiechy nie była uzależniona od sposobu uprawy. Liczba ziaren z wiechy owsa i masa 1000 ziaren były determinowane współdziałaniem zachodzącym pomiędzy sposobem siewu i sezonami wegetacyjnymi. Większa liczba ziaren w wiesze owsa uprawianego w siewie mieszanym wystąpiła w roku 2008, powodując spadek masy 1000 ziaren. Sposób siewu nie wpływał istotnie na masę pojedynczego źdźbła, wiechy i osadki. Na te cechy silne oddziaływanie miały lata wegetacji, co potwierdza znaną wrażliwość owsa na przebieg pogody.