W roku 1976 Leistner i Rodeł przedstawili ideę stworzenia nowej generacji produktów spożywczych o ogólnej nazwie shelf stable foods. Charakteryzują się one aktywnością wody zawartą między 0,90 a 0,95 i wymagają dodatkowego zabezpieczenia dla uzyskania trwałości mikrobiologicznej. Oryginalność tego pomysłu polega na tym, że opiera się on na zastosowaniu kombinacji parametrów, które mogą działać synergistycznie aby powstrzymać wzrost bakterii, dając produkt trwały w temp. pokojowej, a także zmniejszając koszty w porównaniu  z metodami tradycyjnymi. Stąd trwałość takiej żywności zależy od właściwej kombinacji różnych parametrów lub „przeszkód” dla rozwoju bakterii w postaci niewielkiego obniżenia aw, pH, dodatku czynników antymikrobiologicznych, umiarkowanego ogrzewania (pasteryzacja) itd.