Campylobacter spp. należy do najczęstszych bakteryjnych czynników etiologicznych infekcji pokarmowych u ludzi. Główną przyczyną zakażeń człowieka tymi drobnoustrojami jest spożywanie niedogotowanego mięsa drobiowego, skażonej wody oraz niepasteryzowanych produktów mlecznych. W badaniach epidemiologicznych wykorzystywane są molekularne metody różnicujące, które umożliwiają analizę pokrewieństwa genotypowego między izolatami należącymi do rodzaju Campylobacter, wyosobnionymi z tego samego lub z różnych źródeł. Jedna z nich – ERIC-PCR (Enterobacterial Repetitive Intergenic Consensus – Polymerase Chain Reaction) polega na zastosowaniu w reakcji amplifikacji starterów o długich sekwencjach nukleotydowych, komplementarnych do konserwatywnych fragmentów obecnych w genomie drobnoustrojów rodziny Enterobacteriaceae, jednak różnie w nim rozmieszczonych w zależności od gatunku lub szczepu bakteryjnego. ERIC-PCR umożliwia szybkie różnicowanie izolatów i stanowi przydatne narzędzie służące do analizy genomu prokariotycznego. W ostatnich latach do molekularnego typowania Campylobacter, zwłaszcza C. jejuni i C. coli, stosowana jest analiza długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP) amplifikowanego technik PCR genu flaA. Metoda ta często jest również wykorzystywana w badaniach epidemiologicznych. Celem badań było określenie przydatności technik PCR-RFLP i ERIC-PCR do molekularnego różnicowania szczepów Campylobacter izolowanych z tuszek drobiowych. W wyniku analizy PCR-RFLP otrzymano 5 profili restrykcyjnych, składających się z szeregu fragmentów DNA o różnych masach molekularnych. Natomiast test ERIC-PCR pozwolił na otrzymanie 6 profili molekularnych. Uzyskane rezultaty wskazują na stosunkowo dużą zdolność różnicowania obu zastosowanych w pracy metod oraz ich przydatność do genotypowego zróżnicowania szczepów C. jejuni i C. coli.