Przedmiotem badań były mięśnie pstrągów tęczowych hodowanych w różnych rejonach Polski. Ryby do badań pochodziły z hodowli na terenie województw: małopolskiego, śląskiego, świętokrzyskiego i warmińsko-mazurskiego. Analizowano wpływ miejsca i sposobu hodowli na: skład chemiczny, jakość zdrowotną oraz przydatność technologiczną ryb. Badania obejmowały określenie wydajności rzeźnej ryb oraz oznaczenie w mięśniach pstrągów zawartości: wody, białka, tłuszczu, związków mineralnych w postaci popiołu, arsenu, ołowiu, rtęci i kadmu. Wydajność rzeźna ryb oraz zawartość białka i składników mineralnych w tkankach była zbliżona we wszystkich badanych hodowlach. Najmniej wody zawierały mięśnie ryb pochodzących z hodowli w województwie małopolskim (71,07 %). Najzasobniejsze w lipidy było mięso ryb z województwa świętokrzyskiego (7,4 %), co było związane ze sposobem ich żywienia. W żadnej z badanych prób mięśni pstrągów z różnych hodowli nie stwierdzono przekroczenia dopuszczalnych zawartości metali ciężkich, określonych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006. Nie stwierdzono również, aby sposób odżywiania oraz usytuowanie geograficzne hodowli miały wpływ na poziom zanieczyszczenia metalami ciężkimi tkanek tych ryb.