Otrzymano frakcje skrobi superior i secunda z fasoli garbanzo i grochu i określono ich właściwości fizyczne, termiczne oraz właściwości żelu z nich. W skrobi z fasoli garbanzo gałeczki o rozmiarach poniżej 35 μm stanowiły 85%, w skrobi grochowej gładkich odmian Latah 66,8% i SS Alaska tylko 18,4% ogólnej liczby gałeczek. W skrobi superior z garbanzo było 35,9% amylozy, w skrobiach grochowych powyżej wymienionych gładkich odmian amylozy było odpowiednio 44,5 i 48,8% a w skrobi z grochu pomarszczonej odmiany Scout amylozy było aż 86,0%. Skrobie secunda miały o co najmniej 8% więcej amylozy niż poprzednie. Endotermiczne entalpie dla skrobi z garbanzo i grochowych superior z odmian Latah i SS Alaska mieściły się w zakresie 12,1 do 14,2 J/g podczas gdy dla takiej frakcji ze skrobi Scout entalpia wynosiła zaledwie 1,1 J/g. Endotermiczna entalpia ze skanningowej kalorymetrii różnicowej i amylograficzne właściwości kleikujące skrobi superior wyraźnie zależały od zawartości amylozy (P < 0,05). Skrobie superior garbanzo i grochu odmian Latah i SS Alaska dawały bardzo zwarte, elastyczne żele. Skrobia superior z grochu odmiany Scout dawała mocne, lecz kruche żele. Ich twardość była wysoka wynosiła 21,8 N, a zwartość i sprężystość była niska (odpowiednio 0,29 i 0,82). Twardość żelu przechowywanego w 22 i 4°C wzrastała z zawartością amylozy w skrobi.