Zbadano glukany skrobi pseudozbożowych o istotnych różnicach w ich rozgałęzieniach (amarantus, chinoa i gryka). Ich charakterystykę molekularną skorelowano z właściwościami technologicznymi. Niezmienność konformacji glukanów, zwłaszcza pod wpływem wzrastającej temperatury, odczyn kwaśny i naprężenia mechaniczne rozważano pod kątem wpływu tych parametrów na strukturę molekularną i supramolekulamą roztworów skrobi w DMSO. Skrobiowe glukany wydzielono przez półpreparatywną chromatografię na sefadeksach (SEC) a uzyskane frakcje charakteryzowano za pomocą reakcji z jodem. Amarantus miał krótkie rozgałęzienia (sbc = typ amylopektynowy), chinoa również należała do typu sbc, ale jej rozgałęzienia były dłuższe niż u amarantusa, a gryka była mieszaniną glukanów sbc z 24% domieszką długich rozgałęzień (lcb = typu amylozy). Ciężar cząsteczkowy (stopień polimeryzacji) skrobi w DMSO został wyznaczony metodą absolutną za pomocą SEC. Badane próbki miały średni ciężar cząsteczkowy bliski 1,2·106 g/M. Rozmiar heliksów glukanów skrobiowych wyznaczony za pomocą SEC w połączeniu z uniwersalną kalibracją wynosił 2-40 nm bez istotnych różnic dla wszystkich trzech skrobi. Mimo tego badane skrobie różniły się istotnie ich miedzy- i wewnątrzcząsteczkowym potencjałem. Wynika stąd, że potencjał oddziaływań zależy w znacznym stopniu od rodzaju rozgałęzienia i upakowania w heliksach od czego zależy struktura supramolekularna.