Celem pracy było określenie możliwości wiązania jonów wybranych metali (Cu²⁺, Cd²⁺, Pb²⁺ i Zn²⁺) z roztworów wodnych przez frakcje zawarte w wytłokach z owoców aronii, gruszek, jabłek i dzikiej róży. Zbadano, w jakim stopniu analizowane frakcje wytłoków (polifenole, pektyny, hemicelulozy, celulozy i ligniny) wiążą jony poszczególnych metali ciężkich. W tym celu pozbawiono wytłoki kolejnych frakcji, a następnie poddano te wytłoki działaniu roztworów metali o stężeniach w zakresie od 4 do 10 g Me/m³. Stężenia jonów metali w roztworze wyjściowym oraz po 30 minutach kontaktu z wytłokami badano w temperaturze pokojowej przy pH w zakresie od 6,2 do 7,0. Następnie uzyskane wyniki przeliczano na 100 g frakcji. Pektyny były frakcją wiążącą największe ilości jonów miedzi, kadmu i cynku, natomiast polifenole wiązały najwięcej jonów ołowiu, wykazując równocześnie odmienne właściwości w porównaniu z pozostałymi frakcjami. Polifenole zawarte w wytłokach z aronii wiązały wszystkie badane jony, natomiast uzyskane z pozostałych wytłoków – jedynie jony ołowiu. Najgorzej wiążącą frakcją uzyskaną z wytłoków były ligniny. Frakcja celulozy była najbardziej zróżnicowana, wiązała jony metali w różnym stopniu, w zależności od tego, z jakiego rodzaju wytłoków była uzyskana. Otrzymane wyniki mogą być przydatne w komponowaniu mieszanek z wytłoków do usuwania jonów metali z roztworów wodnych.