W pracy scharakteryzowano 8 szczepów drożdży Yarrowia lipolytica i 13 szczepów Debaryomyces hansenii pod wzgledem poziomu aktywności proteolitycznej i lipolitycznej, ograniczonych zdolności do generowania amin biogennych i pigmentu, a także wzajemnych oddziaływań między szczepami obu gatunków. Najwyższymi zdolnościami do syntezy zewnątrz- i wewnątrzkomórkowych hydrolaz charakteryzowały się szczepy drożdży Y. lipolytica PII6a, PII6c i JII1c. W przypadku drożdży D. hansenii stwierdzono jedynie niewielką wewnątrzkomórkową aktywność proteolityczną i w większości przypadków pozakomórkową aktywność lipolityczną. Zdolność do produkcji pigmentu wykazywały jedynie drożdże Y. lipolytica, za wyjątkiem szczepów PII6a, PII6b i PII6c. Żaden z badanych szczepów obu gatunków nie degradował histydyny do histaminy, jakkolwiek drożdże Y. lipolytica wykazywały zdolność do produkcji szerszej gamy amin biogennych. Wszystkie szczepy drożdży D. hansenii produkowały toksyny killerowe. Jedynie 3 szczepy Y. lipolytica (JII1a JII1b i JII1c) wykazywały odporność na te toksyny.