Celem badań było określenie stereotypu żywności ekologicznej, funkcjonującego wśród młodzieży oraz ustalenie poziomu i kierunków ekokonsumpcji. Ponadto – wskazanie tych segmentów młodych ekokonsumentów, które są podatne na określone sposoby promocji produktów z gospodarstw ekologicznych. Badania ankietowe wykonano na przełomie lat 2000 i 2001 wśród 639 studentów i uczniów kilku uczelni i szkół średnich Rzeszowa i Jarosławia. Do interpretacji wyników wykorzystano metodę analizy głównych składowych i metodę skalowania wielowymiarowego. Stwierdzono, że w stereotypie żywności ekologicznej najważniejszym elementem jest przekonanie, że jest to żywność pozbawiona chemicznych skażeń i dodatków szkodliwych dla zdrowia. W gronie ekokonsumentów wyróżnić można dwa segmenty: konsumentów produktów z „własnej” uprawy lub hodowli (młodzież mieszkająca na wsi w gospodarstwach domowych o niskim dochodzie) oraz konsumentów zaopatrujących się w sklepach z tzw. „zdrową” żywnością (mieszkańcy miast, młodzież kończąca studia lub z gospodarstw domowych o wysokich dochodach). „Ekologiczny styl życia” reprezentują dziewczęta w wieku do 20 lat oraz młodzież mieszkająca w małych miastach w gospodarstwach domowych o średnim dochodzie. Chłopcy w wieku do 20 lat, mieszkający w miastach, są najbardziej podatni na slogany reklamowe i panującą w ich otoczeniu modę. Uczennice ostatnich klas szkół średnich oraz młodzież z małych miast i z rodzin o wysokich dochodach stanowią te dwa segmenty, które zdecydują się na ekokonsumpcję, jeśli będą przekonane o korzystnym wpływie produktów ekologicznych na swoją prezencję.