Polifenole jako metabolity wtórne roślin stanowią podstawową barierę dla mikroflory uznanej za chorobotwórczą i patogenną (wirusy, grzyby, bakterie). Spożywane wraz z pokarmem zdolne są do wywołania wielu pozytywnych efektów w organizmach ssaków (zwierząt i człowieka) oraz ptaków. Przypisuje im się nie tylko właściwości przeciwutleniające, ale także obniżające ciśnienie, przeciwzapalne oraz przeciwdrobnoustrojowe. Tym samym  niestrawione polifenole docierając do jelit w znacznym stopniu odpowiadają za modulację mikroflory jelitowej (w tym bakterii z rodzaju Lactobacillus). Jedną z roślin, która zawiera dużo związków polifenolowych jest Rosa rugosa Thunb. – jeden z najpopularniejszych gatunków dzikiej róży występujący na terenie Polski. Celem pracy była ocena potencjału prebiotycznego ekstraktów polifenolowych surowych i oczyszczonych otrzymanych z wytłoków z pseudoowoców Rosa rugosa Thunb. w stosunku do bakterii z rodzaju Lactobacillus (w tym szczepów o  potwierdzonych właściwościach probiotycznych). Dominującymi grupami polifenoli obecnymi w ekstraktach były elagotaniny i procyjanidyny. W ekstraktach stwierdzono również obecność wolnego kwasu elagowego, flawonoli i wolnych katechin. Ponadto ekstrakty oczyszczone charakteryzowały się znacznie większą zawartością polifenoli w porównaniu z ekstraktami surowymi. Przeprowadzono również badania potencjału prebiotycznego liofilizowanych ekstraktów w stosunku do bakterii z rodzaju Lactobacillus (w tym szczepu Lactobacillus brevis ŁOCK 0944 o potwierdzonych właściwościach probiotycznych). W badaniach zastosowano metodę turbidymetryczną. Potencjał prebiotyczny w stosunku do bakterii z rodzaju Lactobacillus wykazywały jedynie polifenole w stężeniu 0,156 mg/ml. Powyżej tego stężenia polifenole zawarte w wytłokach z pseudoowoców Rosa rugosa Thunb. działały jako czynnik ograniczający przyrost biomasy bakterii z rodzaju Lactobacillus.