Probiotyki, jak również ich połączenia z prebiotykami określane mianem synbiotyków, są szeroko badane jako  alternatywa antybiotykowych stymulatorów wzrostu, które powszechnie stosowano w hodowli zwierząt. Spośród wielu mikroorganizmów, które mogą być pożyteczne dla gospodarza, drożdże Saccharomyces cerevisiae wykazują potencjał probiotyczny. Celem pracy było wyselekcjonowanie szczepu S. cerevisiae odpowiedniego do stosowania  jako probiotyk w nowo opracowywanych preparatach synbiotycznych dla zwierząt monogastrycznych (dla drobiu, trzody chlewnej). Przeżywalność szczepów drożdży w obecności soli żółciowych i niskiego pH była zróżnicowana, przy czym wahała się w zakresie odpowiednio: 66 ÷ 94 % i 68 ÷ 97 % po 4 h inkubacji. Najwyższą przeżywalnością charakteryzował się szczep S. cerevisiae ŁOCK 0119, którego liczba żywych komórek została obniżona o nie więcej niż o 9 % po 4 h inkubacji w ustalonych warunkach. Szczep ten wykazywał również właściwości hydrofilowe oraz silny potencjał auto- i koagregacji. Wyselekcjonowany szczep drożdży koagregował z bakteriami chorobotwórczymi (Salmonella spp., Listeria monocytogenes) w zróżnicowanym stopniu w zakresie 40 ÷ 75 %. S. cerevisiae ŁOCK 0119 hamował adhezję patogenów do komórek Caco-2, przy czym przyleganie komórek bakterii chorobotwórczych było ograniczane w zróżnicowanym stopniu (15 ÷ 37 %). Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że wyselekcjonowany szczep S. cerevisiae ŁOCK 0119 wykazuje korzystne właściwości, takie jak możliwość przetrwania pasażu jelitowego i kolonizacji danego środowiska oraz ograniczanie wzrostu patogennej flory bakteryjnej.