Celem pracy była ocena wpływu miejsca pozyskania drewna na zawartość wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych oraz na jakość produktów mięsnych tradycyjnie wędzonych, badanych bezpośrednio po wyprodukowaniu i po 14 dniach przechowywania. Materiałem doświadczalnym była modelowa kiełbasa z mięsa wieprzowego, wędzona w tradycyjnej wędzarni w  dwóch wariantach. W pierwszym wariancie do wędzenia użyto drewna pozyskanego z terenów ekologicznych, natomiast w drugim – z terenów uprzemysłowionych. Oznaczenie wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) wykonano za pomocą wysokosprawnej chromatografii cieczowej z detekcją fluorescencyjną (HPLC-FLD). W badaniach określono również właściwości fizykochemiczne, sensoryczne oraz jakość mikrobiologiczną kiełbas. W badaniach wykazano, że stężenie benzo[a]pirenu oraz sumy 4WWA (benzo[a]pirenu,  benzo[a]antracenu, benzo[b]fluorantenu i chryzenu) w kiełbasie, bezpośrednio po wędzeniu drewnem pozyskanym z obszarów ekologicznych, nie przekraczało maksymalnych dopuszczalnych stężeń i wynosiło 0,97 μg/kg, a suma 4WWA – 8,05 μg/kg. Średnia zawartość benzo[a]pirenu w kiełbasie wędzonej drewnem pozyskanym z terenów uprzemysłowionych, bezpośrednio po  wyprodukowaniu, wynosiła natomiast 2,41 μg/kg, a suma 4WWA – 14,87 μg/kg. Produkt taki, według wytycznych Rozporządzenia Komisji Unii Europejskiej (UE) nr 835/2011, nie powinien być  spożywany przez człowieka. Stwierdzono, że kiełbasa wędzona drewnem ekologicznym charakteryzowała się istotnie niższym poziomem badanych związków po 14 dniach przechowywania i  nie przekraczała dopuszczalnych zawartości. Po uwzględnieniu dopuszczalnego maksymalnego poziomu sumy 4WWA oraz benzo[a]pirenu w badanych kiełbasach stwierdzono, że zawartość  WWA w produktach mięsnych zależy od miejsca pozyskania drewna użytego podczas procesu wędzenia.