Sól spożywcza (chlorek sodu) to jeden z najpowszechniej występujących związków na kuli ziemskiej. Sól morska pozyskiwana jest poprzez odparowanie wody morskiej. Z uwagi na pochodzenie ten rodzaj soli odznacza się naturalną zawartością jodu i innych cennych związków mineralnych (litu, magnezu, cynku, selenu). Sól morska ma bardziej wyrazisty smak niż sól spożywcza, co  sprawia, że używana jest w mniejszych ilościach, a ze względu na stosunkowo małą zawartość sodu uważa się ją za najzdrowszą. Naturalne kryształy soli morskiej utrudniają proces pakowania i  przechowywania, jak również jej rozpuszczanie w procesie technologicznym oraz podczas przygotowania potraw przez konsumentów w warunkach domowych. W związku z powyższym celem  niniejszej pracy była ocena wpływu przechowywania na parametry jakości soli morskiej krystalicznej (handlowej) i rozdrobnionej w warunkach laboratoryjnych. Materiałem badanym było 6  prób soli morskiej, które oceniono w postaci krystalicznej (CH) oraz rozdrobnionej (RH) bezpośrednio po zakupie oraz po przechowywaniu przez 12 miesięcy – sól morska krystaliczna (CP) oraz  sól morska rozdrobniona (RP). Ocenę jakości prób soli określono na podstawie: zawartości i aktywności wody, oceny barwy, oznaczenia gęstości nasypowej luźnej i utrzęsionej, pomiaru kąta  nasypu oraz kąta zsypu z powierzchni gładkiej. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono statystycznie istotne różnice między próbami soli krystalicznej i rozdrobnionej, pobranymi z opakowania po zakupie jak i przechowywanymi, pod względem parametru barwy L* (jasności), wartości współczynnika Hausnera oraz wartości kąta nasypu i zsypu z powierzchni gładkiej.  Przeprowadzona ocena jakości prób soli morskiej przechowywanych i rozdrobnionych może stanowić przyszłe rekomendacje zarówno dla konsumentów, jak i technologów żywności  poszczególnych branż przemysłu spożywczego.