-laktoglobulina ma zdolność wiązania hydrofobowych ligandów dzięki obecności w swej strukturze -baryłki, co może być wykorzystane do tworzenia połączeń z palmitynianem retinylu. Zakres pracy obejmował syntezę kompleksów -laktoglobulina – palmitynian retinylu w roztworach buforów fosforanowych o zróżnicowanym pH. Uzyskane połączenia przeprowadzono w postać proszków za pomocą suszenia rozpyłowego oraz sublimacyjnego ze względu na uniwersalność ich zastosowania w przemyśle spożywczym. W uzyskanych próbkach określono poziom palmitynianu retinylu metodą HPLC oraz właściwości fizyczne, tj. zawartość wody, aktywność wody, wymiar cząstek,  rozpuszczalność i zwilżalność jako parametry decydujące o jakości gotowych produktów. Badania potwierdziły możliwość utworzenia kompleksów pomiędzy β-laktoglobuliną a palmitynianem retinylu. Wykazano istotny wpływ pH oraz temperatury suszenia na zdolność wiązania palmitynianu retinylu przez -baryłkę. Metoda suszenia kompleksów miała istotny wpływ na wielkość cząstek  otrzymanych preparatów w formie proszku. Największym rozmiarem cząstek cechował się kompleks suszony sublimacyjnie. Badane  kompleksy β-laktoglobulina – palmitynian retinylu charakteryzowały się bardzo dobrą rozpuszczalnością niezależnie od metody suszenia i parametrów procesu.