Przedstawiono dowód podtrzymujący sugestię (Erlander Enzymologia 1958, 19, 273-283), że glikogen jest niezbędnym związkiem pośrednim w syntezie skrobi. Jego synteza w specyficznych komórkach czasowo ustaje po około trzech dniach i uaktywniają się enzymy odcinające rozgałęzienia usuwając jego zewnętrzne łańcuchy A. Glikogen z częściowo usuniętymi odgałęzieniami stanowi amylopektynę, a odcięte łańcuchy ulegają degradacji przez syntazę rozpuszczalnej skrobi (SSS I i II) dając ADP-glukozę (ADPGlu), która jest jedynym źródłem glukozy przekształcanej w amylozę przez syntazę gałeczkowej skrobi związanej (GBSS). Dwa niezależne układy transportu cytosol/plastyd albo aktywują fosforylazę (z transportowanej ADPGlu) lub wspierającego układu SSS (z transportowanej Glu-6-Р). W syntezie glikogenu oba te systemy korzystają z fosforylazy ADPGlu. Liniowe łańcuchy amylopektyny pozbawione odgałęzień mają niewielki zakres rozrzutu rozmiarów wg Poissona, podczas gdy łańcuchy amylozy, polimeru z kondensacji A z B, mają bardzo zróżnicowane rozmiary. Zatem amyloza nie może być prekrsorem amylopektyny. Wewnętrzne, krótkie łańcuchy A znajdujące się przede wszystkim na 3 i 5 jednostkach glukozowych glikogenu odpowiadają za zamiany stosunku liczby łańcuchów A i B (A/B) i za powstawanie klasterów.