W celu sprawdzenia degradacyjnego efektu modyfikacji skrobi za pomocą kwasów w alkoholu poddano hydrolizie, 0,36% roztworem chlorowodoru w metanolu, handlowe skrobię ziemniaczaną i kukurydzianą. Modyfikacje prowadzono w temperaturze 25°C w trakcie 1 do 15 dni. Wydajności modyfikowanych skrobi wynosiły od 91 do 100% a średni rozmiar tak modyfikowanych gałeczek skrobiowych był nieco mniejszy od rozmiaru gałeczek skrobi natywnych. Po piętnastodniowej modyfikacji nie stwierdzono zmian kształtu gałeczek, natomiast ich rozpuszczalność w wodzie wzrastała z czasem trwania modyfikacji. Zależność ta była wyraźniejsza w przypadku skrobi ziemniaczanej niż skrobi kukurydzianej. Temperatura początku żelowania (T_o) skrobi po modyfikacji malała w przypadku skrobi kukurydzianej i wzrastała w przypadku skrobi ziemniaczanej. W przypadku obu skrobi temperatura w maksimum (T_p) i końca żelowania (T_c) w wyniku tych modyfikacji wzrastała w miarę wydłużania czasu modyfikacji. W następstwie modyfikacji zakres temperaturowy, w którym zachodziło żelowanie rozszerzył się z 12.2 do 23.9°C w przypadku skrobi kukurydzianej i z 12.8 do 19.8°C w przypadku skrobi ziemniaczanej. Jednak entalpie żelowania (ΔH) skrobi modyfikowanych obniżały się zaledwie o 1 do 2 J/g. W tak modyfikowanych skrobiach obszar frakcji amylopektynowej wyznaczony za pomocą wysokosprawnej żelowej chromatografii podziałowej (HPSEC) malał wraz z czasem prowadzonej modyfikacji. Zmiany w przypadku skrobi kukurydzianej odbywały się w sposób ciągły, natomiast w przypadku skrobi etapowo. Średni stopień polimeryzacji (DP_W) gwałtownie obniżał się w ciągu pierwszych pięciu dni prowadzenia procesu, przy czym w przypadku skrobi ziemniaczanej był on gwałtowniejszy. Po 15 dniach obróbki stosowne wartości DP_W skrobi kukurydzianej i ziemniaczanej wynosiły odpowiednio 162 i 183. Badania te pozwalają stwierdzić, że modyfikacje zmiany struktury molekularnej skrobi odbywają się za sprawą degradacji amylopektyny. Skutkiem modyfikacji jest zniszczenie gałeczek i obniżenie lepkości żeli.