Kokcydiostatyki to grupa antybiotyków weterynaryjnych, których pozostałości, na przykład w mięsie czy innych jadalnych tkankach, są potencjalnie niebezpieczne dla zdrowia i życia ludzi. Ważne jest zatem, by skutecznie zapobiegać zatruciom. W tym celu należy koniecznie gromadzić dane na ich temat. Kokcydiostatyki stosowane są głównie w leczeniu i profilaktyce kokcydiozy – choroby jelit zwierząt, przede wszystkim drobiu, wywołanej przez pasożytnicze pierwotniaki z rodzaju Eimeria. Używane są dwie główne grupy – jonofory polieterowe i  kokcydiostatyki chemiczne, które różnią się pochodzeniem i mechanizmem działania. Ich stosowanie jest  regulowane Rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej, w którym zezwolono na stosowanie 11 kokcydiostatyków: salinomycyny, narazyny, monenzyny, maduramycyny,  semduramycyny, lasalocydu, robenidyny, nikarbazyny, halofuginonu, diklazurilu i dekokwinatu. Każdy z  wymienionych kokcydiostatyków zawartych w produktach pochodzenia zwierzęcego może prowadzić do zatrucia  będącego rezultatem błędów i złych praktyk produkcyjnych. Skutkiem obecności tych związków w żywności mogą  być takie schorzenia, jak: polineuropatia, rabdomioliza, hiperkalcemia, niewydolność oddechowa, a nawet śmierć  pacjentów. Kokcydiostatyki są niezastąpione w leczeniu kokcydiozy, co zawsze może się wiązać z możliwością ich  wystąpienia w żywności. Współczesne metody oznaczania omawianych leków pozwalają na monitorowanie produktów pod względem ich obecności i zmniejszają ryzyko przekraczania bezpiecznych dawek  określonych w odpowiednich aktach prawnych.