Skrobia jest ważnym składnikiem ekosystemu żywieniowego. W rzeczywistości jest ona dla całej ludzkiej populacji głównym składnikiem diety. Celem pracy było wyjaśnienie możliwości tworzenia kompleksów pomiędzy modyfikowanymi skrobiami i składnikami żywności, tj.: tyrozyna, kwas foliowy i cholowy oraz cholesterol w warunkach pH odpowiadających środowisku jelita. Badania przeprowadzono używając fizycznie modyfikowane-retrogradowane, autoklawowane oraz enzymatycznie-po działaniu termamylu skrobie: tapiokową, kukurydzianą, ziemniaczaną i pszenną. Uzyskane wyniki dowiodły, że tylko cholesterol tworzy kompleksy z modyfikowanymi skrobiami. Uzyskane wyniki sugerują, że podczas modyfikacji skrobi zachodzą przemiany konformacyjne jej składników i tworzą się nowe układy kompleksowe. Helikalna V-amyloza, kompleksy lipidowoamylozowe i amyloza łańcuchowa tworzą specyficzny kompleks z hydrofobowymi tunelowymi domenami. Ten kompleks uważamy za składnik skrobi odporny na amylolizę. Hydrofobowy charakter tego kompleksu powoduje jego odporność na działanie enzymów. Wydaje się, że tylko hydrofobowe związki mogą wchodzić z tym kompleksem w interakcje. Uzyskane wyniki pozwoliły nam na wysunięcie hipotezy, że rola biologiczna skrobi odpornej na amylolizę w przewodzie pokarmowym polega głównie na pełnieniu funkcji zagęstnika treści pokarmowej, a w mniejszym stopniu jako czynnik kompleksujący.