Analizowano soki drzewne ośmiu gatunków drzew z Podkarpacia: brzozy zwisłej (brodawkowatej) – Betula pendula Ehrh., brzozy omszonej – Betula pubescens Ehrh., grabu pospolitego – Carpinus betulus L., klonu zwyczajnego – Acer platanoides L,. klonu jawora – Acer pseudoplatanus L., klonu polnego – Acer campestre L., klonu jesionolistnego – Acer negundo L. i klonu srebrzystego – Acer saccharinum L. Określono zawartość anionów nieorganicznych: chlorków, azotanów(V), siarczanów(VI) oraz fosforanów(V), a także składników mineralnych: miedzi, cynku, wapnia, magnezu, sodu i potasu. Największą średnią zawartość chlorków (32,68 mg·l^-1) i siarczanów (21,8 mg·l^-1) oznaczono w sokach grabowych, a magnezu (18,96 mg·l^-1) i wapnia (30,52 mg·l^-1) w sokach z klonu polnego. W sokach z klonu jesionolistnego stwierdzono największą średnią zawartość fosforanów (114,53 mg·l^-1), miedzi (1,45 mg·l^-1) i azotanów (25,99 mg·l^-1), a w soku z brzozy zwisłej – cynku (1,85 mg·l^-1) i sodu (0,59 mg·l^-1). Soki z klonu zwyczajnego odznaczały się z kolei największą średnią zawartością potasu (82,15 mg·l^-1). Otrzymane wyniki zestawiono z obowiązującymi w Polsce normami żywieniowymi. Wskazują one, że soki drzewne mogą być wartościowym źródłem składników mineralnych, szczególnie miedzi i cynku, w mniejszym stopniu wapnia, magnezu i fosforu. Jednocześnie stwierdzono znikome zagrożenie ze strony składników potencjalnie niekorzystnych dla ludzkiego zdrowia, tzn. anionów nieorganicznych: azotanów(V) i siarczanów(VI) oraz sodu.