Badania dotyczyły upłynniania trzech rodzajów skrobi: ziemniaczanej i dwóch amylozowych- kukurydzianej i grochowej. Proces hydrolizy skrobi termostabilną alfa-amylazą (Termamyl 120L) prowadzony był przy zastosowaniu zmiennych parametrów procesu (stężenie skrobi, dawka enzymu, czas reakcji), prowadzących do uzyskania hydrolizatów o zbliżonej wartości DE (DE < 10). Uzyskane hydrolizaty poddawane były ocenie fizykochemicznej przy wykorzystaniu metod analitycznych określających: skład węglowodanowy, zdolność absorbji jodu, rozpuszczalność, zdolność żelowania, lepkość, siłę pęcznienia. Badania wykazały, że hydrolizaty ziemniaczane charakteryzują się najwyższą rozpuszczalnością. Natomiast hydrolizaty wysokoamylozowe kukurydziane cechuje najwyższa siła pęcznienia i zdolność żelowania, a hydrolizaty grochowe wykazują najwyższą lepkość.