Chociaż oddzielanie celulozy od ligniny przez rozpuszczanie tej ostatniej poprzez jej rozpuszczanie w formie pochodnych siarkowych czyni produkcję włókien celulozowych niezależną od dodatkowej energii z zewnątrz, istnieje szereg argumentów przeciwko kontynuowaniu tej technologii. Dokonano przeglądu metod wydzielania celulozy bez pomocy związków siarkowych. Względy ekonomiczne oraz lokalna dostępność drewna wskazują, że w Unii Europejskiej nowa celuloza wyprzedzi skrobię jako surowiec przemysłowy. W innych krajach skrobia pozostanie w symbiozie z celulozą i ligniną dając kombinowane produkty węglowodanowe o cenach konkurujących z produktami petrochemicznymi.