Wyodrębnianie skrobi i glutenu z pszenicy wymaga specyficznych metod. W przyszłości wykonywano to w zasadzie ręcznie. W referacie opisano dwie główne metody (Martin’a i hydrocyklonową) oraz ich zalety i wady. Nowoczesne metody rozdzielania składników pszenicy obejmują zastosowanie trójfazowego oddzielacza i dekantera lub też połączenia tradycyjnych i nowych metod. Użycie trójfazowego oddzielacza oraz dekantera korzystnie wpływa na proces otrzymywania skrobi i glutenu z pszenicy. Umożliwia też dostosowanie procesu do różnych surowców i optymalizację wydajności produktów i produktów ubocznych oraz zmniejszenie ilości wycieku w przeliczeniu na tonę maki.