Wprowadzenie. Płatki śniadaniowe – wbrew swojej nazwie, są spożywane nie tylko na śniadania, ale również jako przekąski między posiłkami. Za głównych konsumentów płatków uznaje się dzieci, ale po tego typu produkty chętnie sięgają również osoby dorosłe. Tak duże zainteresowanie zbożowymi płatkami śniadaniowymi wynika m.in. z szerokiego asortymentu płatków, łatwości  przygotowania, niskiej ceny, ale przede wszystkim z wysokiej zawartości składników odżywczych, w tym pierwiastków śladowych. Celem niniejszej pracy była analiza zawartości pierwiastków  śladowych w płatkach śniadaniowych pod kątem korzyści i zagrożeń dla konsumentów. Materiał do badań stanowiło jedenaście rodzajów płatków śniadaniowych zakupionych w lokalnym  handlu detalicznym. Analizy wykonano metodą ICP-AES (emisyjnej spektrometrii atomowej w plazmie indukcyjnie sprzężonej) oraz GF-AAS (absorpcyjnej spektrometrii atomowej z atomizacją elektrotermiczną w kuwecie grafitowej).
Wyniki i wnioski. Przeprowadzona analiza wykazała, że średnia zawartość żelaza ze wszystkich analizowanych płatków wynosiła 62,8 mg/kg, a najbogatszym źródłem tego pierwiastka były płatki wielozbożowe. Największą ilością cynku, miedzi oraz manganu charakteryzowały się natomiast płatki owsiane. Zauważono również, że spożycie porcji płatków owsianych dostarcza 57 %  dziennego zapotrzebowania na mangan dla mężczyzn oraz prawie 73 % dla kobiet. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono także, że spożywanie płatków śniadaniowych nie stwarza  ryzyka zdrowotnego związanego z narażeniem konsumentów na niekorzystne oddziaływanie pierwiastków dostarczanych organizmowi wraz ze spożyciem tych produktów.