W opracowaniu wykorzystano wyniki uzyskane w latach 1970-1997 w statycznym doświadczeniu płodozmianowym prowadzonym w RZD Grabów na glebie kompleksu żytniego bardzo dobrego. W zmianowaniu: owies – pszenica ozima – żyto – jęczmień jary oceniono plonowanie owsa w zależności od takich czynników, jak: ochrona roślin, nawożenie mineralne, termin siewu, przebieg pogody (suma opadów i suma temperatur w okresach między fazowych). Porównano również wydajność tego gatunku z innymi zbożami (pszenica ozima, jęczmień jary, żyto) w zależności od wybranych czynników agrotechnicznych. Uzyskano stosunkowo duże, ale zmienne w latach plony ziarna owsa. Istotną zależność wydajności stwierdzono od sumy opadów w okresie strzelanie w źdźbło – wiechowanie. Nie uzyskano przyrostu plonu tego zboża pod wpływem intensyfikacji jego agrotechniki (ochrona roślin przed chorobami, wzrost nawożenia mineralnego). Wydajność owsa w warunkach niższego poziomu agrotechniki była zbliżona do produkcyjności innych gatunków zbóż – pszenicy ozimej, żyta i jęczmienia jarego. Po wprowadzeniu wyższego poziomu agrotechniki (chemiczna ochrona przed chorobami, chwastami i wyleganiem) zboża ozime plonowały zdecydowanie wyżej w porównaniu z jarymi.