W 1994 roku na całym rynku Unii Europejskiej znajdowało się do 6,1 miliona ton skrobi z których 55% wykorzystano w sektorze spożywczym a 45% w sektorze niespożywczym. Skrobia jest stosowana jako skrobia natywna, modyfikowana (zagęstnik, środek wiążący lub teksturyzujący), jako hydrolizat skrobiowy, izoglukoza (słodzidło) lub jako krystaliczna dekstroza i ich pochodne jak poliole (niskokaloryczny środek słodzący) do produkcji obrobionej żywności, bakalii, produktów owocowych i napojów alkoholowych. Tradycyjnymi zastosowaniami niespożywczymi skrobi i modyfikowanych skrobi są papier, tektura falista, fermentacja i przemysł chemiczny, środki wiążące i adhezyjne. Przedstawiono wielkość zużycia poszczególnych produktów oraz obszary zastosowań spożywczych i niespożywczych. Skrobia jest dostępna w wystarczającej ilości jako wysokiej czystości surowiec przemysłowy. Wyjaśniono rolę czynników wpływających na fizykochemiczne właściwości natywnej skrobi. Modyfikacje skrobi zmieniające jej fizykochemiczne właściwości prowadzą do różnych zastosowań. W dziedzinie różnych zastosowań weszły na rynek nowe produkty co zwiększyło zapotrzebowanie na skrobię. Są to dodatki do zdrowej żywności, biodegradowalne, biokompatybilne nie zwiększające poziomu CO₂ składniki detergentów jak APG, aktywatory wiązania i bielenia, biodegradowalne termoplastyczne materiały opakowaniowe oraz wysoko wydajne pożywki fermentacyjne. Omówiono wymagania stawiane surowcom przemysłowym oraz opcje dla dalszych badań i wdrożeń.