W przeciwieństwie do sytuacji ogólnoświatowej, gdzie kukurydza stanowi główne źródło skrobi, w europejskim przemyśle skrobiowym pszenica zajmuje istotną pozycję. Chociaż wydajność techniczna tej skrobi nie może konkurować cenowo z innymi skrobiami, to gluten pszenny jest wartościowym produktem ubocznym pozwalającym skrobi pszennej zająć ważną pozycję. Nowe instalacje o dużej wydajności ostatnio zainstalowane w krajach europejskich są dowodem wzrostu zainteresowania tym surowcem. Jednakże sytuacja ekonomiczna produkcji skrobi pszennej ulega nieuniknionym wahaniom na rynku glutenu pszennego. Ważną rolę odgrywają też decyzje polityczne. Konkurencyjna sytuacja, związana z pszenicą jako substratem skrobi, wynika z unowocześnień aparaturowych i zmian w technologii. Najważniejszą jest tutaj zmiana ilości wody na daną ilość mąki potrzebna do wydzielenia glutenu i skrobi oraz ich oczyszczenia. Osiągnięto postęp przede wszystkim przez unowocześnienie sposobu oddzielania skrobi w wirówkach. Z uwagi na brak wody oraz konieczne ograniczenie objętości ścieków ten problem wciąż znajduje się w centrum uwagi. Opublikowane standardy ograniczają się do wytycznych zorientowanych na proces Martina. Lecz z powodu unowocześnień proponuje się obecnie nowe metody standaryzacji. Wśród tych metod należy zauważyć metodę mikserową, postępowanie stosowane do mieszanek wody z mąką poddawanych wirowaniu. Jednakże jest to metoda czasochłonna, co ogranicza jej powszechne stosowanie. Omawiane są też techniki mielenia w połączeniu z wybranymi właściwościami ziarna. W końcu omówiono postępy w konwencjonalnej hodowli i inżynierii genetycznej, pozwalające uzyskać substraty o większej przydatności do produkcji skrobi.