Celem niniejszej pracy było określenie współzależności pomiędzy wybranymi cechami półtuszy a wartością rzeźną jagniąt. Materiał badawczy stanowiły jagnięta tryczki polskiej owcy nizinnej, hodowane na Podlasiu. Badania przeprowadzono w latach 2000–2002. Mas ciała zwierząt kontrolowano od urodzenia do 180. dnia życia, kiedy poddawano je ubojowi. W momencie uboju jagnięta osiągnęły średnią masę ciała wynoszącą 38,82 kg. Zestawiono procentowy udział części ubojowych, wydajność rzeźną oraz udział wyrębów w półtuszy. Największy udział w półtuszy, wynoszący 25,76%, miał udziec, a na drugim miejscu uplasowała się łata z mostkiem (17,68%). Wyręby cenne stanowiły 40,82% w stosunku do całej półtuszy. Bezwzględna zawartość mięsa w półtuszy jagniąt była wysoko i dodatnio skorelowana z masą następujących wyrębów cennych: comber (r = 0,983), antrykot (r = 0,981) i udziec (r = 0,967). Stwierdzona dodatnia i wysoko istotna współzależność pomiędzy masą mięsa w udźcu a masą tego składnika w półtuszy (r = 0,918) może być szczególnie przydatna do szacowania ilości mięsa w półtuszy na podstawie jego masy w udźcu. Obliczone współczynniki korelacji wskazują, że także masę mięsa, tłuszczu i kości w półtuszy można szacować na podstawie masy tych tkanek w udźcu.