Izolowaną przemysłowo skrobię grochu poddano procesom fizycznym takim, jak: kleikowanie, cykle autoklawowania, cykle chłodzenia oraz odwodnieniu poprzez suszenie rozpyłowe. Eksperymentalny preparat skrobi grochowej, o strukturze krystalograficznej typu B, wykazujący charakter hydrofilowohydrofobowy, zawierał 30% skrobi amylazoopomej typu RS₂/RS₃. W wyniku badań in vitro oznaczono właściwości sorpcyjne w stosunku do niektórych biologicznych komponentów. Odnotowano szczególną aktywność sorpcyjną w stosunku do drugorzędowych kwasów żółciowych, deoksycholowego i taurocholowego oraz jonów metali toksycznych, jak ołów i kadm. Zaobserwowano też zdolność do sorpcji cholesterolu. Mając na uwadze uzyskane wyniki, można sugerować otrzymanie preparatu skrobi grochu fizycznie modyfikowanej, który może znaleźć zastosowanie w ‘żywności funkcjonalnej’, jako składnik o znaczeniu zapobiegawczym w chorobach jelita.