Materiał badawczy stanowiły prawe półtusze 22 loszek i 21 loch (po pierwszym oproszeniu) o genotypie duński landrace x duński yorkshire. Zwierzęta pochodziły z tego samego gospodarstwa. Po zakończonym okresie tuczu (loszki) i odsadzeniu prosiąt (lochy), zwierzęta były poddawane ubojowi w zakładach mięsnych. Przeprowadzone, po 24 h od momentu uboju, na tuszach loszek i loch pomiary grubości słoniny nie wykazały jej istotnego zróżnicowania przy porównaniu średnich z grup. Analiza procentowego udziału poszczególnych elementów w objętych badaniami półtuszach wykazała istotnie większy udział w tuszach loch podgardla i karkówki, a w tuszach loszek szynki, żeberek i nóg. Konsekwencją zbliżonego procentowego udziału elementów w tuszach loch i loszek była nieznaczna różnica (8,50 zł/1,17%) między obliczoną wartością handlową ich tusz w przeliczeniu na mas 100 kg.