Zawartość amylozy w zwykłych i wysoko amyłozowych skrobiach jęczmiennych oznaczono metodą kolorymetryczną. Ustalono, że wynosi ona odpowiednio 24,6 i 48,7%, natomiast w skrobi woskowej znaleziono zaledwie ślad (0,04%) amylozy. Amylopektyna pozbawiona rozgałęzień izoamylazą mało różniła się od zwykłych i wysoko amylozowych skrobi jęczmiennych, podczas gdy amylopektyna z woskowej skrobi jęczmiennej miała wyraźnie mniej, bo 45%, frakcji o wysokim stopniu spolimeryzowania (DP< 15). Skrobia woskowa, normalna i wysoko amylozowa miały różne dyfraktogramy proszkowe. Skrobia woskowa wykazywała ostrzejsze piki przy 0,58; 0,51; 0,49 i 0,38 nm niż skrobia zwykła i i wysoko amylozowa. Odstęp d przy 0,44 nm charakteryzujący kompleksy amylozowo-lipidowe był najwyraźniejszy w przypadku skrobi wysoko amylozowej i nie pojawiał się w widmach skrobi woskowej. Termogramy DSC skrobi zwykłej i wysoko amylozowej miały dwa wyraźne piki przy 60°C odpowiadający kleikowaniu skrobi i powyżej 100°C dotyczący kompleksu amylozowo-lipidowego. Skrobia z jęczmienia woskowego dawała tylko jeden endotermiczny pik kleikowania amylopektyny o entalpii 16,0 J/g. Retrogradacja skrobi skleikowanej trzech typów jęczmienia przechowywanej w 4°C pokazała, że szybkość rekrystalizacji amylpektyny ze skrobi zwykłej i wysoko amylozowej była porównywalna gdy entalpię rekrystalizacji obliczano na procentową zawartość amylopektyny. W skrobi woskowej nie zaobserwowano piku rekrystalizacji amylopektyny. Czas przechowywania miał duży wpływ na rekrystalizację amylopektyny. Entalpia dla zwykłej skrobi wzrosła z 1,93 J/g po 24 h przechowywania do 3,74 J/g po 120 h. Gdy żel mieszano co 24 h entalpia wyraźnie spadała. Stwierdzono wysoce statystycznie istotną korelacją (r = 0,991) między parametrami DSC retrogradowanej skrobi zwykłej i twardościa żeli z niej. Korelacja między entalpiami i twardością żeli wskazuje, że struktura żelu zależała przede wszystkim od struktury i funkcjonalności skrobi. Zależność między właściwościami skrobi i stężeniem skrobi może powodować, że przy produkcji pożądanych kleików korzystniejsze będzie operowanie stężeniem skrobi bez konieczności stosowania frakcjonowania skrobi na mokro.