Skrobie nieziamiste badano za pomocą żelowej chromatografii podziałowej (TSK), zaś udział długich łańcuchów w amylopektynie oznaczono przy-użyciu wysokosprawnej chromatografii cieczowej, a skaningową kalorymetrię różnicową wykorzystano do scharakteryzowania skrobi z endosperm ziaren kukurydzy, posiadających różne allele w ae-loci. Żelowa chromatografia podziałowa nieziamistych skrobi na kolumnach Toyopearl pokazała, że profile elucyjne pięciu mutantów ae tj. skrobi z linii ae Oh43 (standard ae), ae-RWB-2 i ae-RWB-3, linia hybrydowa ae Ppi ae-Bo 561 W23xL317 były podobne do tychże w han­dlowej skrobi ae Hylon VII i różne od tychże w skrobi Hylon VII i normalnych skrobi kukurydzianych. Wysokosprawna chromatografia cieczowa skrobi pozbawionych odgałęzień za pomocą izoamylazy pokazała, że pięć mutantów ae było wyjątkowo podobnych do skrobi Hylon VII i zarazem różnych od tychże w skrobi Hylon V. W23xL137 ae-emll miała rozkład długich łańcuchów podobny to amylopektyny ze skrobi Hylon V. Temperatura żelowania (Tp) skrobi ae mierzone za pomocą mikrokalorymetru Setram Micro DSC III była wyższe od tychże normalnych skrobi, wyjąwszy skrobię Oh43 ae-RWB-1. Ta ostatnia skrobia miała budowę i termiczną charakterystykę podobne do normalnych skrobi kukurydzianych.