Za pomocą kontrolowanej α-amylolizy amylopektyny z pozbawionej amylozy skrobi ziemniaczanej (AAP) otrzymano frakcje klasterów o różnych rozmiarach. Zewnętrzne łańcuchy usunięto następnie przez fosforolizę i β-amylolizę przeprowadzając w ten sposób AAP w Φ,β-dekstryny. DP klasterów tych dekstryn był dość wyrównany mieszcząc się w granicach 40 do 50. Skład poszczególnych łańcuchów analizowano za pomocą HPAEC-PAD pokazując, że długie wewnętrzne łańcuchy B łączące ze sobą poszczególne klastery zostały pocięte głównie na łańcuchy B o DP 8-23. Mniejsze klastery również zawierały większą liczbę krótszych łańcuchów B o DP 3. Stosunek łańcuchów A:B po α-amylolizie obniżał się, co wskazywało, że łańcuchy A nie tworzyły się. Klastery tworzyły się tyko z 4 do 6 łańcuchów, a gęstość odgałęzień wynosiła 11 do 13%. Przez daleko idącą α-amylolizę wydzielono z AAP bardzo małe rozgałę­zione fragmenty strukturalne, które zanalizowano za pomocą GPC i HPAEC. DP tych fragmentów wynosił od 5 do 30. Zawierały one 2 do 5 bardzo krótkich łańcuchów (przeciętnie 2-7). Przeważnie fragmenty te miały DP 7 do 8 oraz pojedyncze rozgałęzienia. Gęstość rozgałęzień była wysoka (25%), a klastery przeciętnie zawierały 2 lub 3 takie fragmenty.