Zwykłą skrobię kukurydzianą i skrobię ziemniaczaną obrabiano hydrotermalnie (HMT) (20-30% wilgoci, w 120°C, przez 1 godzinę, w zatopionej rurze szklanej), a następnie badano zmiany w temperaturze przejść fazowych i kleikowaniu. Obserwowana w widmie rentgenowskim krystaliczność skrobi ziemniaczanej obniżała się. W wyniku HMT T_g przy stosunku skrobia : woda jak 1 : 4 podnosiła się o 1-4°C. Jednakże przy ograniczonej wilgotności T_g spadało o 2-6°C. Skrobia ziemniaczana miała T_g o ok. 25°C wyższą niż skrobia kukurydziana bez względu na zastosowaną HMT. Zmiany pojemności cieplnej (OCp) w T_g, skrobi poddanych HMT były o wiele wyższe niż dla skrobi natywnych. Entalpia i temperatura początku przemiany także wzrastały dzięki HMT. Jak pokazały wykresy DSC topnienie krystalitów skrobi po HMT przy stosunku skrobia : woda =1 : 4 było dwufazowe. Skrobia kukurydziana pokazała niewielki wzrost entalpii topnienia dla kompleksu amylazowo-lipidowego. HMT wywoływała większą opalescencję żelu, który stawał się bardziej kruchy. Po HMT nieco wzrastała odporność żelu ze skrobi kukurydzianej na zamrażanie i rozmrażanie, natomiast żel ze skrobi ziemniaczanej zachowywał się odwrotnie. Dane o kleikowaniu wskazują, że HMT wywoływała takie zmiany, jak fizyczne sieciowanie.