Celem pracy było porównanie wartości rzeźnej i niektórych cech fizykochemicznych mięsa kurcząt poddanych 8-godzinnej głodówce z kurczętami, które do momentu uboju miały stały dostęp do paszy i wody. W doświadczeniu przebadano 42 kurczęta rzeźne Hybro N. Kurczęta zostały podzielone na 3 grupy po 14 osobników z równym udziałem płci: grupa-kontrolna – do czasu uboju otrzymywała paszę i wodę, II grupa – pozbawiona paszy z dostępem do wody, III grupa – pozbawiona paszy i wody. Po okresie głodówki ptaki zostały poddane ubojowi. Po 15 min od uboju zmierzono kwasowość (pH₁) mięśni piersiowych. Wyliczono: ubytki masy ciała u kurcząt z różnicy między masą ciała przed głodzeniem i po głodzeniu oraz wskaźnik wydajności rzeźnej. Następnie po 24 h wykonano badania fizykochemiczne mięsa (pH₂₄), pomiar barwy – jasność, zawartość wody wolnej (Ww), zdolność wiązania wody (ZWW), procentową zawartość wody związanej w wodzie całkowitej (WHC). Głodzenie nie wpłynęło na wartość rzeźną kurcząt brojlerów; tylko w przypadku masy wątroby i ubytków masy ciała wykazano istotną różnicę między badanymi grupami. Pod względem cech fizykochemicznych mięsa stwierdzono wpływ głodzenia na pH₂₄ mięśni udowych i piersiowych, jasność barwy mięśni udowych, zdolność wiązania wody mięśni piersiowych i udowych oraz procentową zawartość wody związanej w wodzie całkowitej (WHC) mięśni piersiowych.