Celem niniejszej pracy było określenie zdolności Lactobacillus rhamnosus ATCC 9595, Lactobacillus casei ATCC 334 oraz szczepów bakterii fermentacji mlekowej wyizolowanych z kału zdrowych dzieci do wiązania cholesterolu w środowisku modelowego soku jelitowego i podłoża MRS Bulion. Do oznaczenia pozostałości cholesterolu w próbkach zastosowano diagnostyczny zestaw enzymatyczny Cholesterol RTU. Hodowle prowadzono w 24-dołkowych płytkach titracyjnych. Pomiary absorbancji przy oznaczaniu stopnia wiązania cholesterolu oraz OD600 wykonano przy użyciu czytnika mikropłytek Spark 10M. Szczepy wykazujące największy stopień wiązania cholesterolu oceniono pod względem zdolności wzrostu oraz wiązania cholesterolu ze środowiska przy zwiększającym się obciążeniu cholesterolem [g/dm³]: 1,66, 2,85 i 3,75. L. rhamnosus i L. casei wykazywały zdolność do wiązania cholesterolu z podłoża MRS Bulion odpowiednio w 68,18 i 83,6 %, natomiast w modelowym soku jelitowym osiągały odpowiednio 60 i 50 %. Szczepy wyizolowane z kału dzieci charakteryzowały się dużą zmiennością w stopniu wiązania cholesterolu ze środowiska, przy czym lepsze rezultaty osiągnięto w przypadku modelowego soku jelitowego (1,81 ÷ 77,99 %) niż podłoża MRS Bulion (0,49 ÷ 33,14 %). Przy zwiększającej się zawartości cholesterolu w środowisku badane szczepy wykazywały zmniejszony przyrost biomasy, co korelowało ze zmniejszonym stopniem wiązania tego związku. Największą redukcję cholesterolu z modelowego soku jelitowego uzyskano przy jego stężeniu – 1,66 g/dm³. Stężenie cholesterolu 3,75 g/dm³ skutkowało zahamowaniem przyrostu biomasy, a tym samym najmniejszym ubytkiem tego związku ze środowiska.