Mięśnie szkieletowe świń mają określony profil włókien mięśniowych, który decyduje nie tylko o charakterze czynnościowym mięśnia, ale również o wartości technologicznej i kulinarnej. Przeprowadzono 5 doświadczeń, w których bezpośrednio po uboju tuczników (do 20 min) pobierano i zamrażano w ciekłym azocie próbki mięśni. Przeprowadzono reakcję histochemiczną na aktywność NADH2 (diaforazy) i wyróżniono trzy typy włókien miniowych: I – włókna czerwone, IIA – włókna pośrednie i IIB – włókna białe. Stwierdzono, że liczba włókien mięśniowych jest określona genetycznie, a występujące w niej zmiany mogą być spowodowane różnicami rasowymi (schematem krzyżowania). Tuczniki mieszańce po knurach rasy pietrain charakteryzowały się największym udziałem włókien mięśniowych białych, a najmniejszym udziałem włókien czerwonych w porównaniu z tucznikami mieszańcami po knurach rasy duroc. W mięśniach tych tuczników występowały najczęściej zmiany wielkości włókien. Średnica włókien mięśniowych uzależniona była od rasy, żywienia (lub dodatków np. izomerów CLA), masy ciała oraz rodzaju mięśnia. Płeć nie miała wpływu na kompozycję poszczególnych typów włókien mięśniowych, wpływała natomiast na średnicę włókien mięśniowych białych i pośrednich. Wraz ze wzrostem masy ciała zwiększała się średnica włókien mięśniowych. Procentowy udział włókien mięśniowych oraz średnica tych włókien zależały nie tylko od rodzaju mięśnia, ale również od miejsca pobrania próby w obrębie tego samego mięśnia.